5 thoughts on “PDKST: ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΒΙΝΥΛΙΑ

  1. Είναι ψυχαναγκαστικό χόμπι. Έχω κι εγώ αρκετά βινύλια που ακόμα είναι μέσα σε ζελατίνα. Παραδόξως θα με πιάσει να ακούσω εσπευσμένα πράγματα που ηχογραφήθηκαν στο πολύ παρελθόν (60’s, 70’s, 80’s κυρίως) ενώ ότι είναι πιο σύγχρονο σε θέμα παράγωγης μπορεί να το έχω αγορασμένο και να κάθεται σε κάποιο ράφι να αυγατίζει. Εξαιρούνται (επίσης παραδόξως) μη-metal μουσικές όπως Kamasi Washington ή Goat π.χ. που το μυαλό μου έχει πειστεί πως μου προσφέρεται όντως ο κατάλληλος ήχος μόνο μέσω βινυλίου.

    Liked by 1 person

    • Goat μπαντάρα, Kamashi σεβαστός. Καθόλου παράδοξο, και οι 2 αυτοί έχουν έντονες ρίζες σε παλαιότερους ήχους (άσχετα αν οι πρώτοι είναι από τα πιο πρωτότυπα κιθαριστικά σχήματα των 10’s).

      Like

  2. *οφ-τοπικ σχολιο. εκτος της punk-hardcore σκηνης,αξια αναφορας ισχυρη βινυλιακη παρουσια στα 90ς ειχε και η electronica σε πολλα φασματα της, με παρα παρα πολλα 7αρια,12αρια,ep κ αλμπουμς απο τα ιερα τερατα της warp κ της ninja tunes μεχρι τα πιο ‘μεηνστριμ’ triphop/lounge δισκακια της εποχης ωσ και την late 90s εκρηξη της minimal techno στη γερμανια με την kompakt, την Plus8 κτλ κτλ κτλ

    *κυριε χαρντκορε τα σεβη μου για την αναφορα στην νιντζατιουνς και στο ντοκιμαντερ about the dark side
    of the vinyl, τα ποντκαστς σας εξελισσονται σε εξαιρετικα μαγειρικα soundtracks..

    Liked by 3 people

    • Ευχαριστώ για την επισήμανση περί βινυλιακής παραγωγής της electronica στα 90’s. Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος γι’αυτό δεν αναφέρθηκα σ’αυτήν. Προσωπικά πάντως, κυνηγάω ότι βρίσκω σε λογική τιμή από Nasenbluten και Bloody Fist!

      Like

Leave a comment