Τα σταφύλια της οργής: JUDICIARY “Surface Noise”

Aυτό που βρίσκω ακαταμάχητο σε νέες μπάντες σαν τους Judiciary, είναι ο αυθορμητισμός με τον οποίο αποδίδουν ένα κλασσικό είδος για το οποίο υποτίθεται ότι τα πάντα έχουν ειπωθεί και οι ημέρες δόξας του παρέλθει.

Το ντεμπούτο album “Surface Noise” είναι η εκπλήρωση των υψηλών προσδοκιών που δημιούργησαν οι Τεξανοί μετά τα πολύ δυνατά demos, “Demo ‘14” και “Axis Of Equality”.

Hχητικά το οφείλει στην βαρέων βαρών παραγωγή του Taylor Young (Nails, Twitching Tongues, Xibalba). Συνθετικά, η ραχοκοκκαλιά του δίσκου είναι τα ευφάνταστα και μνημειώδη riffs του κιθαρίστα/συνθέτη Israel, o oποίος ενώ είχε ήδη ξεχωρίσει από τα demos, εδώ πραγματικά λάμπει έχοντας ανέβει κατηγορία – όντας πιο τεχνικός και σίγουρος για τον εαυτό του.

Διαθέτει το ταλέντο να γράφει βαριές, groovy riff-άρες ικανές να αναφλέξουν οποιοδήποτε pit αντάξιο αυτό του ονόματος, διαθέτοντας ταυτόχρονα το γούστο για καλόγουστες μελωδίες και όμορφα leads. Το ότι τον πλαισιώνει πλέον και δεύτερος κιθαρίστας δε μπορεί παρά να αυξήσει την βαρύτητα της μπάντας επί σκηνής…

Πάρτε για παράδειγμα το υποδειγματικό “Burden Of Truth”. Ξεκινάει με γυρίσματα στα τύμπανα και tremolo στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα. Μετά σκάει ένα πολύ evil και μοχθηρό riff – 1/3 Earth Crisis, 1/3 Slayer, 1/3 death metal- για άλλα 20 δευτερόλεπτα ενώ τα γυρίσματα συνεχίζουν. Αλλά όλα αυτά είναι μόνο η εισαγωγή αφού μετά μπαίνει το κυρίως riff, το οποίο είναι ένα mid-tempo beatdown κτήνος με death metal χτενίσματα, και το οποίο αραιώνει στα καπάκια, αφήνοντας αέρα για την Earth Crisis εξέλιξη.

Στυλιστικά, αυτό που είναι προφανές από το πρώτο κομμάτι του δίσκου, “Social Crusade” και κάτι που δεν περίμενα αναγκαστικά, είναι οι μεγάλες επιρροές από τους προαναφερθέντες Earth Crisis αλλά και Machine Head. Ένα κοινό στοιχείο με άλλες σύγχρονες U.S.H.C. μπάντες όπως οι Primal Rite και Power Trip είναι επίσης το έντονο thrash στοιχείο (“Karma’s Knife”), το οποίο συμβάλει στην ρυθμική ποικιλία και ισσοροπία απέναντι στο επικρατών groovy/beatdown στοιχείο.

Tα guest φωνητικά προσθέτουν ενδιαφέρουσες δυναμικές, είτε προς όφελος του τραμπουκισμού όπως όταν στο 1:11 του “Temple” χώνεται ο Brody King (από τους Crowbar-ικούς God’s Hate) με την χάρη ταύρου που εισβάλλει σε υαλοπωλείο («Your tyranny has made the fuse short/Inevitable blinding force»), είτε χάρην extra συναίσθηματος στο “Pure Fury” με την Jess Nyx (Mortality Rate) – φέρνοντας στο μυαλό για λίγο τους Walls Of Jericho και την Kandace Kucsulain.

Αν έχετε αφήσει πλέον την συγκεκριμένη φάση πίσω σας, το “Surface Noise” δε θα αλλάξει κάτι σε αυτό. Δεν είναι “No Surrender” των Kickback, όπου μία μπάντα που έβγαλε έναν από τους 2-3 κορυφαίους δίσκους του brutal hardcore (“Forever War”), 10 χρονιά μετά έκανε την υπέρβαση τερματίζοντας τα όλα, τόσο αισθητικά όσο και μουσικά. Αν και δεν το χαρακτηρίζουν οι macho υπερβολές του είδους, είναι ουδέτερου στιχουργικού κι αισθητικού ενδιαφέροντος (στα συν όμως το sample από την τελική ομιλία του Tσάρλυ Τσάπλιν στο «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» με το οποίο κλείνει το “Burden Of Truth”) .

Είναι όμως τόσο πεισματικά αφοσιωμένο στο groove του μεταλλικού hardcore των 90’s έτσι όπως το απέσταξαν τα beatdown και brutal hardcore παρακλάδια, που είναι βέβαιο ότι θα συγκινήσει όσους έχουν ακόμα το μικρόβιο του χουλιγκανικού ρυθμού.