Αναλογιζόμενος τις underground μουσικές εμπειρίες της τρέχουσας δεκαετίας, η ανίερη Βορειοαμερικάνικη συμμαχία ανάμεσα στους πόλους των Hospital Productions και Tour De Garde/Akitsa, μου προσέφερε μερικές από τις πλέον μουσικά πλήρεις και αισθητικά υποβλητικές προτάσεις.
Το λογότυπο της Tour De Garde έριξε ξόρκι στα μάτια μου από την πρώτη στιγμή.
Το προσηλωμένο στις Μεσανατολικές συγκρούσεις/πολιτικές/τρομοκρατίες drone/ambient/electro των Vatican Shadow, με πάγωσε κι αιχμαλώτισε με τρόπο ανάλογο της ακροάσεως των κύριων εμπνευστών τους Muslimgauze (σσ: Ηails στον Μανώλη –aka Kiwiknorr, aka Carheart J- Παππά που με καθοδήγησε στην αγορά μέσω discogs του υπέροχου “Chasing The Shadow Of Bryn Jones” βιβλίου/boxset! – τσεκάρετε τα απέθαντα blogs του Sonic Death Monkey και Corrupted Delights), αλλά και των σχετικών ντοκιμαντέρ/βιβλίων, ειδικά του «CIA et Jihad, 1950-2001 : Contre l‘URSS, une désastreuse alliance» του John K. Cooley (σσ: έχω δύο υπέροχους αδερφούς, ο βενιαμίν [Μάκης] με τροφοδοτεί βιβλία στα Γαλλικά όπως αυτό, ο μεσαίος [Χρήστος] με βινύλια).
Η ambient/field recordings/drone τεχνοτροπία των Rainforest Spiritual Enslavement με σάρωσε με το ethnic/κοινωνιολογικό voodoo των ηχοτοπίων και της αισθητικής τους (αν και το «Ambient Black Magic» ήταν μετριότατο).
Υποκλίθηκα μπροστά στο εξωγήινο black metal των Ash Pool – ο εσταυρωμένος σε φόντο άστρων – τι άλλο να ζητήσω;
Για τους Prurient, αν και δεν είναι το αγαπημένου μου project της φάσης, τα ξέρετε. “The History Of Aids” – enough said…
Tέλος, είναι γνωστό το κόλλημα μου με τους Akitsa. Όπως πολύ σωστά παρατηρούσαν οι σύντροφοι Κουργιούνης και Σκούρας εν μέσω stouts και IPA’s, όντως αποτελεί ένα άκουσμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρο μου. Γαλλόφωνο. Blackpunk. Minimal. Σκατόψυχο. Συγκρουσιακό. Αμφιλεγόμενο. Χρόνια πριν ουρλιάξει guest φωνητικά στους Kickback ο O.T. (στο “Le Chant Du Diable”) ήταν προφανές για μένα ότι το “Vers La Mort” ότι θα μπορούσε άνετα να αποτελεί τραγούδι ενός black metal alter ego των Παριζιάνων.
Προσέγγισα τους Departure Chandelier χωρίς να γνωρίζω (ή να θυμάμαι) από που κρατάει η σκούφια τους. Το εξώφυλλο με τον νεκρό Ναπολέων προφανώς κι έκανε τα σαγόνια μου να πέσουν. Το ότι ο τίτλος αναφέρεται σε αυτόν σαν Αντίχριστο, ζόρισε ακόμα περισσότερο τα πράγματα αφού γνώριζα ότι o κοντός Κορσικανός ήταν κατά τον Νοστράδαμο ένας από τους 3 Αντιχρίστους που θα έφερναν την Αποκάλυψη!
Πατώντας το play με ανυπομονησία, τα φωνητικά με παρέπεμψαν κατ’ευθείαν στους Ash Pool, ενώ η μουσική εξίσου σε αυτούς και τους Akitsa με την προσθήκη κάποιων απολύτως υπέροχων κι ευκολομνημόνευτων πλήκτρων – άκου το κυρίως πληκτρο-riff του “Life Escaping through the Candle” ή αυτό που μπαίνει στο 00:26 του «A Sacrifice to the Corsica Antichrist» .
Ενώ τα κομμάτια παρελαύνουν, το αισθητικό πραξικόπημα εξελίσσεται με τίτλους κομματιών επιλεγμένους αριστοτεχνικά («Forever Faithful to the Emperor»! «Catacombs Beneath the Castle of the Marquis»! «A Sacrifice to the Corsica Antichrist»! «Re-Establish the Black Rule of France»!) έτσι ώστε να μας βυθίσουν στο Ναπολεωνικό trip του δίσκου και κάθε κομμάτι να περιέχει εξαιρετικά μέρη τα οποία το καθιστούν μνημειώδες.
Διαβάζοντας εκ των υστέρων το δελτίο τύπου, έμαθα ότι προφανώς και αποτελούνταν από μέλη Akitsa και Ash Pool. Η κλίκα απέδειξε για ακόμα μία φορά την αισθητική υπέροχη της, καταφέρνοντας το tour de force (που λένε οι Γάλλοι) του να επιλέξουν ένα πρωτότυπο για το black metal concept, να το ντύσουν με μουσική που είναι ταυτόχρονα παραδοσιακή αλλά και στην αιχμή του σύγχρονου ακραίου ήχο (dungeon synths, majestic riffs, minimal πάνκικοι ρυθμοί, έλλειψη κραυγαλέων αναφορών στους Νορβηγούς Oσίους).
Aποστολή εξετελέσθη λοιπόν. Το μόνο πράγμα που με χαλάει είναι ότι για ένα μέρος του ακροατηρίου ο Ναπολέων ενδέχεται να γίνει (έστω, για 15 λεπτά) η νέα cool ιστορική αναφορά, χωρίς περαιτέρω έρευνα για μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες ιστορικές φίγουρες. Κάποιον που ξεπηδώντας μέσα απ’αυτήν, απείλησε σοβαρά την κληρονομιά του πιο σημαντικού πολιτισμικού γεγονότος των τελευταίων αιώνων: της Γαλλικής επανάστασης.